De internationale actie post-2012

De eerste verbintenissenperiode van het Kyoto Protocol loopt van 2008 tot 2012. De onderhandelingen over het ‘post-2012 klimaatregime’ zijn sinds enkele jaren het zwaartepunt van de internationale onderhandelingen.

Deze onderhandelingen verlopen over twee sporen :

binnen het ‘Kyoto Protocol-spoor’ wordt onderhandeld over de toekomstige engagementen van de industrielanden onder een tweede verbintenissenperiode. De Verenigde Staten hebben het Kyoto Protocol nooit geratificeerd en zijn hier dus niet bij betrokken. De ontwikkelingslanden hebben ook geen doelstellingen voor het verminderen van de uitstoot onder het Protocol.
binnen het ‘Klimaatverdrag-spoor’ gaat het ook over de bijdrage van de VS en de ontwikkelingslanden tot de vermindering van de uitstoot, maar worden naast het kernthema ‘uitstootvermindering’ ook de aanpassing aan klimaatverandering, de technologieoverdracht, de financiering en de capaciteitsopbouw behandeld.

De belangrijke mijlpalen in dit proces waren:

de ‘Bali Roadmap’ (2007) , waarin afspraken gemaakt werden over de contouren van de onderhandelingsagenda
het "Kopenhagen-akkord" (2009), waarbij op het niveau van de staatshoofden en regeringsleiders een aantal compromissen gesloten werden, die verder werden uitgewerkt in…
de "Cancún-akkoorden" (2010).

Deze onderhandelingen gaan over een zeer brede waaier van onderwerpen, maar de belangrijkste knelpunten zijn ongetwijfeld:

de toekomst van het Kyoto Protocol,
het globale ambitieniveau van de voorstellen die door verschillende landen naar voor geschoven werden, dat volstrekt ontoereikend is om de opwarming onder de 2°C (t.o.v. het pre-industriële niveau) te houden,
de financiering van de uitstootreducties, die in ontwikkelingslanden zullen plaatsvinden.